Het Theater van het Absurde is een theater waarin standaardpercelen, karakteriseringen en thema’s worden genegeerd om het irrationele over te brengen. Dit is een filosofie, geen gimmick. Degenen die genieten van dit soort theater proberen het concept van een geordende samenleving en universum te vernietigen, en een beeld te schetsen van de krankzinnige en fantastische aard van de werkelijkheid en de mensheid die volledig geïsoleerd is in een surrealistische en betekenisloze wereld.

Een klassiek voorbeeld van deze filosofie is te vinden in William Faulkner’s The Sound and the Fury. In Faulkners werk zijn er drie broers. De complete is de held en de normale door die paradigmaverschuiving. De half-wit, waarvan de mentale verwarring wordt vertegenwoordigd door stromen van bewustzijn, is enigszins normaal. De gezonde, gezonde, succesvolle zakenman is Faulkner’s. Het Theater van het Absurde kan ook worden aangetoond door het mengen van de echte met de onwerkelijke totdat de lijnen zijn wazig.

Het succes van dit soort tactiek wordt gedramatiseerd toen het theaterpubliek huilde omdat E.T. huilde. Het Theater van het Absurde werkt in moderne elektronische muziek waar disharmonische en opzettelijk raspende en aanstootgevende geluiden een sociale opmerking maken tegen conformiteit, in situatieskomedies waar seksuele afwijkingen als normaal worden gepresenteerd, en in sciencefictionseries op televisie, waar mensen, aliens en machines op morele en fysieke manieren geslachtsgemeenschap hebben.

Het Theater van het Absurde vindt uitdrukking in de films, in romans, en op het podium waar de eeuwenoude conventionele Joods-christelijke waarde systeem dat de normale staat van bestaan heeft bewaard voor vele eeuwen wordt openlijk uitgedaagd door het absurde, de bizarre, en de groteske. In de uiteindelijke analyse, het Theater van het Absurde is een all out oorlog door de tegencultuur tegen God, de Bijbel, en de waarheid.